Portakal Sadece Turuncu Değildir Aslında!

Sizin de içinizi açmadılar mı? 

İlkokuldayken pembe bulut yapınca resim öğretmenimin pembe bulut olmaz ki demesi hala kulağımda.. Oysa ki hayal gücü değil midir önemli olan? Belki dünyayı pembe gözlükler ardından görmeyi o zamandan istemiştim kimbilir? Öyle olmadığını bilsem de öyle olsun istemişimdir kimbilir? Neden olmasındı ki? Kime ne zararı vardı ki? Zaten yıllar sonra farkına varacaktım ki aslında günün batarken kızıl, doğarken turuncu olduğunun... O zaman neden olmasındı ki pembe bulut? Kim demişti ki yok diye?

Ergenlik ve liseye geçiş dönemlerinde hep siyah giyerdim. Dinlediğim müziğin gerektirdiği birsey, nihilistliğin ayrılmaz bir parçasıymış gibi sanki. O zaman öyle gelirdi içimizden. O zaman öyle bir hissiyattı yaşanmışlıklar. Pembe bulut yoktu ergenlikte her yer siyahtı.. Kapkaraydı içimiz, şiirlerimiz, nesirlerimiz. Edebi yanımız çıkmıştı ortaya.

Zaman geçti. Biz büyüdük. Eskiyi özler olduk. Renkli günleri arar, cıvıl cıvıl giyinir olduk. Artık hep gerçekleri görmekten öğretmenin dediği gibi pembe bulutları göremediğimizden varlıklarını unuttuk. Hayatın rutini içerisinde kaybolduk. O yüzden hep çocukluğumuzun saflığına, heyecanına, neşesine özlem duyduk. Hayatın renklerine her an ulaşmaya çalışır olduk. 

O yüzden rengarenk bir yaşam peşinde bugünün resmi bu olsun. Rengarenk portakallar. Sadece turuncu değildir portakal. Siz ne renk görmek isterseniz odur. Bunu unutmayalım emi?

Sevgiyle, mutlu kalın!