The greatest gift we can give to our loved ones is the gift of them knowing we are well, and that we are joyful.Bugünün motivasyon alıntısı olarak karşıma yukarıdaki cümle çıktı. O ana kadar bunun ne kadar da doğru olduğunu bilmediğimi fark ettim. Bazen bazı şeylerle tekrar tekrar yüzleşmemiz, yine yeniden bazı şeyleri hatırlamamız gerekir. Oysa mutlu olmamızın en önemli dayanaklarından biri değil midir sevdiklerimizin mutlu olması? Ailemize ya da sevdiğimiz dostlarımıza, iş arkadaşlarımıza, evcil hayvanımıza gelen bir zarardan, kalp kırıklıklarından, yaralanmalarından rahatsızlık duymaz mıyız? Üzülmez miyiz?
Özellikle ailemiz, anne babamız için bizim iyi olduğumuzu bilmeleri her zaman daha da fazla önem taşır.. O yüzden bazen iyi olmasak bile iyiymiş gibi davranmamız gerekebilir. Eğer kendimizden başka birilerini daha mutsuz etmek istemiyorsak tabi..Unutmamalı ki çocuklarının mutluluğu anne babaların mutluluğuyla eşdeğer oluyor bir yerden sonra.. o nedenle yukarıdaki yazı aslında çok yerinde bir söylem..en azından ben öyle düşünüyorum..kendi mutsuzluğumuzu tamir etmekte elimizi her zaman çabuk tutmalı, öte yandan gerektiğinde bu durumun üzerini kapayarak sevdiklerimizi de mutsuz etmekten kaçınmalıyız..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder